Na betonie kwiaty nie rosną: Rola zieleni w przestrzeniach miejskich

Abstract

W dobie postępujących zmian klimatu powszechny dostęp do terenów zieleni traktowany jest w badaniach nad jakością życia na równi z dostępem do pozostałych usług, które są zapewniane w obszarach zurbanizowanych. Tereny zieleni zapewniają bioróżnorodność, miejsca do wypoczynku i rekreacji, budują niepowtarzalny charakter miast, pomagają w redukcji stresu oraz pozytywnie wpływają na stan psychiczny użytkowników. Tematyka ta poza literaturą fachową znajduje odzwierciedlenie także w licznych tekstach kultury. Jako cel w niniejszym artykule przyjęto zatem konfrontację tekstu kultury z ustaleniami literatury naukowej w zakresie jakości i poziomu życia w miastach w kontekście terenów zieleni. Punktem wyjścia do zaprezentowanych rozważań był tekst utworu muzycznego pt. „Na betonie kwiaty nie rosną”. Kolejne wersy tego utworu zostały zinterpretowane z wykorzystaniem wiedzy płynącej z literatury naukowej. Na tej podstawie stwierdzono, że spostrzeżenia występujące w rozważanym tekście kultury są zbieżne z nurtami widocznymi w badaniach łączących jakość życia z dostępnością terenów zieleni, jak również pozostają wciąż aktualne z punktu widzenia decyzji podejmowanych przez wielu włodarzy polskich miast i miasteczek.