Streszczenie
Dysertacja jest próbą „semantycznego” spojrzenia na rozwój języka bułgarskiego, a jej podstawowym celem jest uporządkowanie zjawisk językowych w obrębie formalizacji struktur polipredykatywnych w oparciu o kryteria semantyczne oraz wykrycie mechanizmów i ograniczeń w używaniu środków językowych do wyrażania określonych relacji. Aby zebrany materiał był reprezentatywny, starano się uwzględniać różne pod względem gatunkowym i jednocześnie obszerne fragmenty zabytków (np. żywoty świętych, kazania). Ekscerpcja wybranych fragmentów miała charakter ciągły i całkowity, jej rezultatem było zgromadzenie 3000 zdań (po ok. 600 z każdego uwzględnionego okresu), z których analizie zostały poddane 2624 zdania. Egzemplifikację obserwowanych procesów autor zawarł w rozdziale drugim rozprawy oraz w Aneksie.