O "duchu stosowności". Teoria retoryczna a współczesna praktyka medialna

Abstract

Celem prezentowanego opracowania jest spojrzenie na współczesne przekazy medialne jako teren wciąż obecnego, choć toczącego się z różnym natężeniem sporu o to, co akceptowane, użyteczne i pożądane w publicznym dyskursie ukazywanym i modyfikowanym przez zdygitalizowane przekaźniki funkcjonujące w kulturze konwergencji. W „płynnym”, ponowoczesnym świecie pytanie o przebieg i ukształtowanie granicy (granic) również powinno być obecne, gdyż jest pytaniem o sposób oraz możliwość negocjowania znaczeń społecznych, a tym samym o przejawy poczucia wspólnoty [por. Wasilewski, Skibiński 2008: 50]. Towarzyszyć mu będzie próba odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu retoryczne rozumienie stosowności może pomóc w diagnozie stanu mediów i kierunków ich możliwej ewolucji oraz czy jest ono (i w jakiej postaci) obecne w przekazach, z którymi odbiorca tak intensywnie obcuje. Tym zamierzeniom podporządkowana jest struktura pracy. Trzy pierwsze rozdziały, tworzące razem część zatytułowaną Teoria retoryczna – praktyka medialna, zaprezentują stosowność w ujęciu tradycyjnym, retorycznym oraz w kontekście współczesnej praktyki medialnej. Pięć kolejnych rozdziałów, stanowiących autonomiczną część zatytułowaną Diagnozy i interpretacje, zaprojektowanych jest jako zbiór analiz różnego rodzaju materiałów, nawiązujących problematyką do zagadnień omawianych w pierwszej części pracy.