POLITYKA SPOŁECZNA UNII EUROPEJSKIEJ WOBEC OSÓB STARSZYCH

Abstract

W ostatnich dekadach wzrasta tendencja do pogłębiania integracji w Unii Europejskiej. Szeroko wyrażane jest przekonanie, ze bardziej zintegrowana Europa będzie skuteczniej reagować na wyzwania globalizacji, konkurencyjności oraz starzenia się ludności. W tym kontekście pojawia się potrzeba harmonizacji polityk społecznych państw członkowskich, a w szczególności polityki wobec osób starszych. Unia Europejska formułuje cele polityki społecznej w dziedzinie emerytur a także opieki długoterminowej. Promuje gwarancję minimalnego zabezpieczenia poziomu życia na starość, wskazując, że zabezpieczenie dodatkowe pozwalające na kontynuację wcześniejszego poziomu życia może zapewnić uczestnictwo w dodatkowych systemach prywatnych. Realizacja tych celów przez działania Unii jest jednak utrudniona przez fakt, że polityka społeczna nadal znajduje się w kompetencji państw członkowskich.

Recent decades have witnessed tendency to deepen integration within European Union. The reason for this is understanding that more integrated Europe will be more able to face the growing challenges of globalization, competitiveness and population aging. In this context the need emerges to harmonize member states’ social policy in general and social policy connected with the elderly, in particular. European Union is formulating goals for social policy in the field of pensions and also in the field of long term care. European Union strongly promotes the minimum standard of living for the elderly, whereas additional part allowing for continuation of previous standard of living may be secured by the private or occupational institutions. Social policy is still in the competence of the member states therefore it is difficult to implement corresponding to the mentioned above goals, policy at supranational level