Abstract
Artykuł poświęcony jest kwestii tożsamości narodowej w pozacenzurowanym tomiku poetyckim Wesoły cmentarz wybitnego ukraińskiego poety XX wieku
Wasyla Stusa. Tożsamość narodowa została określona w szerokim kontekście, m.in. jako jeden ze
składników tożsamości człowieka-obywatela Związku Sowieckiego, pogubionego w totalitarnym
świecie absurdalnej rzeczywistości: nieskończonych kolejek, niemiłych ludzi, niezauważalnej nędzy, udawania i fałszu. Liryczne „ja” poezji Stusa nie odnajduje się w świecie Wesołego cmentarza,
czując się obco na swojej ziemi i nawet we własnym ciele. Nieprzyjęcie tożsamości sowieckiego
obywatela, narzuconej przez propagandę oficjalnej władzy, powoduje poszukiwanie tożsamości
prawdziwej, zakorzenionej głęboko w historii własnego kraju i narodu.