„Towarzyszenie w drodze” jako relacja w chorobie Alzheimera (na podstawie doświadczeń opiekunów rodzinnych)

Abstract

Autorka ukazuje chorobę Alzheimera jako przykład trudnych doświadczeń egzystencjalnych współczesnego człowieka, w szczególności dotyczących opiekunów rodzinnych chorego. Opisuje relację w chorobie Alzheimera jako „towarzyszenie w drodze”, które w najwyższym stopniu pozwala unieść doświadczenia tej trudnej choroby. Jest to relacja geragogiczna, społeczna, osobowa, relacja z Innym oraz relacja typu „Być”. W oparciu o analizę doświadczeń trojga rodzinnych opiekunów osób chorych na Alzheimera wskazuje kilka wymiarów i zasad tej relacji, do których zalicza: wymiar osoby (personalistyczny) – zasadę poszanowania chorego jako osoby, wymiar emocji – zasadę wzbudzania i podtrzymywania pozytywnych emocji, wymiar wspólnoty – zasadę budowania wspólnotowości w rodzinie i społecznym otoczeniu chorego, wymiar komunikacji – zasadę utrzymywania komunikacji z chorym, z uwzględnieniem rozumienia i rozmowy.

The author shows Alzheimer’s disease as an example of existential struggles constantly present in human life, especially in context of family carers. In this article relation in Alzheimer`s disease is described as “accompanying the path”, which helps to face with great difficulties of this disease. The author characterized “Accompanying the path” as several relations such as geragogical, social, personal, relation with Other person, relation “to be”. Analyzed experiences of three family carers of Alzheimer`s disease patients, shows several dimensions and principles of “accompanying the path” relation. Those are: personal dimension (personalistic) – which is rule of respecting patient as an human being (person); emotional dimension – rule of creating and maintaining positive emotions; community dimension – obligation to build community bounders within family and social environment of patient; communication dimension – obligation to constant communication with a patient, considering understanding and conversations.