Teoria kina Gillesa Deleuze'a jako filozoficzna diagnoza kultury końca XX wieku

Abstract

Kluczowym zagadnieniem podjętym w rozprawie jest teoria kina opracowana przez Gillesa Deleuze'a jako interpretacja filozoficznych tez Henriego Bergsona. Rozdział pierwszy Autorka poświęca przybliżeniu filozoficznej sylwetki Deleuze'a. Rozdział drugi podyktowany jest intencją wskazania zbieżności między filozoficznymi postulatami Bergsona i Deleuze'a. Rozdział trzeci jest próbą przedstawienia koncepcji kina obrazu-ruchu, wywiedzionej z Bergsonowskiej kategorii materii. Rozdział czwarty przynosi z kolei zarys koncepcji kina obrazu-czasu inspirowanej Bergsonowską teorią trwania i pamięci. Jedną z tez rozprawy jest to, iż pracę Deleuze'a z lat 1983–1985 (czyli „Kino 1. Obraz-ruch” i „Kino 2. Obraz-czas”, opublikowaną blisko sto lat po wydaniu „Materii i pamięci”) można potraktować jako swoistą diagnozę kultury końca XX wieku.