Włoska sztuka – polskie wiersze. Kilka przykładów

Abstract

Artykuł został zasadniczo poświęcony włoskiej sztuce utrwalonej w polskiej literaturze. W jego pierwszej części omówiono zagadnienia teoretyczne związane z definicją ekfrazy, sposobem rozumienia kategorii tłumaczenia intersemiotycznego oraz podstawowymi funkcjami, jakie można przypisać literaturze korespondującej ze sztuką. W części drugiej artykułu dokonano analizy wybranych wierszy i fragmentów esejów, które ilustrowałyby zainteresowanie polskich pisarzy sztuką włoską, ale też pokazywałyby formalne i językowe zabiegi nadające im charakter „ekfrastyczny”. W tym celu odniesiono się do utworów Marii Konopnickiej, Tadeusza Kubiaka, Wisławy Szymborskiej, Jarosława Iwaszkiewicza, a także eseju Piero della Francesca Zbigniewa Herberta.

This article is devoted primarily to Italian art in Polish literature. The first part discusses theoretical issues related to the definition of ekphrasis, the understanding of the category of intersemiotic translation, and the basic functions that can be attributed to literature corresponding to art. The second part of the article analyses selected poems and fragments of essays that illustrate Polish writers' interest in Italian art, but also show the formal and linguistic techniques that give them the character of “ekphrasis”. To this purpose, reference is made to works by Maria Konopnicka, Tadeusz Kubiak, Wisława Szymborska, Jarosław Iwaszkiewicz, as well as to Zbigniew Herbert's essay Piero della Francesca.