Metodyka nauczania fonetyki języka polskiego (Postulaty ogólne oraz propozycje ćwiczeń fonetycznych dla początkujących i zaawansowanych)

Abstract

Nauczanie języków obcych, a w tym uczenie nie-Polaków języka polskiego, stwarza ustawicznie okazje do zastosowania wiedzy fonetycznej lektora.W pracy z cudzoziemcami teoria i praktyka są tak nierozerwalnie złączone, że brak odpowiedniego wykształcenia w zakresie fonetyki utrudnia, a chwilami uniemożliwia korygowanie błędnej wymowy słuchaczy i objaśnianie przyczyn czy mechanizmów różnych zjawisk fonetycznych: lektor nie przygotowany teoretycznie często nie jest dość wrażliwy na różnice zachodzące między jego wymową a wymową powierzonej mu grupy cudzoziemców, nie dostrzega interferencji obcych zwyczajów językowych na sposoby wymowy polskich wyrazów, ich związków i całych zdań, nie zwraca uwagi na subtelne różnice w wymowie, nawet jeżeli są to różnice systemowe. Stąd postulat: lektor powinien być świadomy tego, czego uczy i co koryguje, a więc do zajęć fonetycznych powinien być dobrze przygotowany teoretycznie.