Вклад историков в развитие международных научных связей СССР в конце 20-ых и 30-ых годов
Streszczenie
Autor przedstawia pierwsze próby historyków radzieckich prowadzące do włączenia się
ich do międzynarodowego środowiska historycznego. Zmiana ustroju społeczno-politycznego
w Rosji przerwała znaczącą obecność rosyjskiej nauki historycznej w skali międzynarodowej. Zbliżenie polityczne Rosji radzieckiej i Niemiec po Rapallo umożliwiło nauce radzieckiej
wyjście z izolacji i częściowe przywrócenie międzynarodowych kontaktów naukowych.
W 1927 r. Niemieckie Towarzystwo do Badań Europy Wschodniej zaprosiło znanego
rosyjskiego (i potem radzieckiego) historyka M. W. Pokrowskiego do wygłoszenia serii
wykładów w Berlinie. W lipcu 1928 r. zorganizowano w Berlinie „radziecki tydzień historyczny”,
który był okazją do przedstawienia dorobku, a przede wszystkim nowej metodologii badań
historycznych stosowanej przez radziecką naukę, zaowocował konkretnymi ustaleniami o prowadzeniu
dwustronnej współpracy archiwalnej i wydawniczej.
Zaostrzenie sytuacji międzynarodowej w latach trzydziestych, a w szczególności represje
stalinowskie wobec historyków radzieckich aktywnie uczestniczących dotychczas w międzynarodowym
życiu naukowym przerwały od 1936 r. obecność ZSRR w Międzynarodowym
Komitecie Nauk Historycznych (aż do 1955 r.).
Collections