Inventing the New Art World: On Art Institutions and Their Audience

Abstract

Howard S. Becker (2005 [1982]) and Vera L. Zolberg (1990) suggested the advent of new audiences to be one of the main common motors of change in artistic practice, where art institutions play an important role in delivering both aesthetic and educational experiences, but can also be criticized for persistent exclusivity and for how they create a participatory environment.The aim of this article is to examine the present-day relationship of art museums and galleries with their audiences while taking into account the role played by the advent of a new sociology of art, museum sociology, and the audience development, with all of them questioning the role of museums as socio-cultural institutions focused on the democratization of culture. By employing empirical research conducted in selected art institutions in the Czech Republic and Poland, I will examine how young visitors view art institutions in light of their recent quest for becoming the inclusive platforms of gaining knowledge about art, which promote and facilitate active participation rather than passive consumption.

Howard S. Becker (1982) i Vera L. Zolberg (1990) wskazali na pojawienie się nowej publiczności jako jednej z głównych sił napędowych zmian w praktyce artystycznej, w której instytucje sztuki odgrywają ważną rolę w zapewnianiu doświadczeń zarówno estetycznych, jak i edukacyjnych, ale mogą też spotkać się z krytyką dotyczącą ekskluzywności i takiegoż budowania środowiska partycypacyjnego.Celem niniejszego artykułu jest zbadanie współczesnych relacji muzeów i galerii sztuki z ich odbiorcami, z uwzględnieniem roli, jaką odegrało pojawienie się nowej socjologii sztuki, socjologii muzeum oraz rozwój publiczności, kwestionujących rolę muzeów jako instytucji społeczno-kulturalnych nastawionych na demokratyzację kultury. Posługując się badaniami empirycznymi, które zrealizowano w wybranych instytucjach sztuki w Czechach i Polsce, poddam namysłowi, jak młodzi zwiedzający postrzegają instytucje sztuki w świetle ich niedawnych dążeń do stania się inkluzyjnymi platformami zdobywania wiedzy o sztuce, które promują i ułatwiają aktywne uczestnictwo, a nie bierną konsumpcję.