Interdyscyplinarna analiza zagadnienia uwagi tancerza w kontekście warsztatu Fighting Monkey Jozefa Frucka i Lindy Kapetanei

Abstract

The article becomes a part of a project “Functions and methods of attention distribution in contemporary dance theatre”. It presents initial sketch of methodology formulated for the research and including in a equal way three paradigms: phenomenological, cognitive and practical implemented by the strategies of practice-as-research. The first part of the text represents the methodological reflection in which all the potential benefits and threats resulted from interdisciplinary research on dance knowledge are presented. The author also explains the theoretical premises that justify the use of given discourses in the research over a complicated issue of contemporary dancers’ attention. The second part of the article presents the initial analysis of workshop practice Fighting Monkey by Jozef Fruck and Linda Kapetanei. The analysis was carried basing on theoretical and practical framework created earlier. Strategies and processes of learning recognized in analysed exercises are described in a detailed way as well as their potential influence on cognitive capacity and creative practice of dancers involved in the workshop.

Artykuł stanowi część projektu „Funkcje i metody dystrybucji uwagi we współczesnym teatrze tańca”. Prezentuje wstępny zarys metodologii opracowywanej na potrzeby badań, a uwzględniającej w sposób równorzędny trzy paradygmaty: fenomenologiczny, kognitywny oraz praktyczny, wprowadzony poprzez strategie praktyki-jako-badania. Pierwsza część tekstu stanowi refleksję metodologiczną, w której przedstawiane są potencjalne korzyści i zagrożenia wynikające z interdyscyplinarnych badań w wiedzy o tańcu. Wyjaśnione zostają także przesłanki teoretyczne, które uzasadniają zastosowanie wskazanych dyskursów w badaniu złożonego problemu uwagi u współczesnych tancerzy. W drugiej części tekstu zaprezentowana zostaje wstępna analiza praktyk warsztatowych Fighting Monkey – autorstwa Jozefa Frucka i Lindy Kapetanei – przeprowadzona w oparciu o zbudowany wcześniej aparat teoretyczno-pojęciowy. W sposób szczególny opisane zostają strategie i procesy uczenia się rozpoznawalne w analizowanych ćwiczeniach, a także ich potencjalny wpływ na możliwości poznawcze oraz praktykę twórczą uczestniczących w warsztacie tancerzy.