Dylematy szkolenia artylerzystów Polskiej Marynarki Wojennej podczas II wojny światowej w świetle sprawozdań dowódców okrętów

Abstract

During World War II the Polish Navy lost direct contact with own demographic base, which turned out to be particularly noticeable when the new vessels leased from the Royal Navy entered service. The situation was particularly troublesome at the turn of 1941/42, while the training of new specialists took a lot of time. These unfavorable circumstances were expressed, among others, in the reports of the ship’s commanding officers. The source materials presented in the article document both the problems with replenishing the personnel in general, as well as the other dilemmas faced by the ship’s commanding officers in the field of training the crews how to operate the main combat systems.

Polska Marynarka Wojenna podczas II wojny światowej utraciła bezpośredni kontakt z zapleczem demograficznym, co uwidoczniło się szczególnie mocno z chwilą wprowadzania do służby kolejnych jednostek pływających dzierżawionych od the Royal Navy. Braki kadrowe okazały się szczególnie uciążliwe zwłaszcza na przełomie 1941/1942 r., zaś wyszkolenie nowych specjalistów zajmowało sporo czasu. Owe niesprzyjające okoliczności znajdowały wyraz m.in. w meldunkach dowódców okrętów. Prezentowane materiały źródłowe dokumentują zarówno kłopoty z uzupełnieniem stanów osobowych w ogóle, jak również wskazują na inne dylematy przed jakimi stawali dowódcy okrętów w zakresie szkolenia obsad głównych systemów walki.