Los indices personales en los relatos de F. Ayala "Muertes de perro" y "El fondo del vaso"

Abstract

Artykuł ten jest próbą pokazania. jak system wskaźników językowych może być użyty w opowiadaniu jako znak literacki zestawiony spójnie z tematem powieści. r. Ayala w swoich opowiadaniach Muerto de perro i El fondo del vaso stara się oddać wrażenie rzeczywistości uzyskując to przez użycie „mechanizmów sprzęgających” w wypowiedzeniu. W obu opowiadaniach dominują wskaźniki pierwszej osoby — włącznie we wszystkich wariantach. Ja zmienia ustawicznie swój referent według okoliczności opowiadania próbując zawsze pokazać perspektywę najbardziej bezpośrednia i najprostszą dla przedstawionych wydarzeń. Jednak narrator używa alternatywnie znaków gramatycznych drugiej i trzeciej osoby, kiedy stara się przedstawić różne perspektywy i solidarność z innymi, 4 którymi identyfikuje się, wykorzystując liczbę mnogą. nazwy ogólne lub formę bezosobową. Czasem użycie różnych stylów — mowy niezależnej, zależnej i pozornie zależnej określa stopniową zmianę osoby gramatycznej: dochodzi wtedy do jej zastąpienia przez imiona własne, które urozmaicają punkty widzenia. Każda postać tworzy swoje własne opowiadanie. W taki sposób wskaźniki osobowe mogą być błyskawicznie zmieniane, bo narrator zestawia naraz motywy opowiadania, czasy i różne sytuacje przywołując w sposób nagły sceny z przeszłości. W pewnych przypadkach nazwy osobowe akumulują konotacje specjalne spoza użyć konwencjonalnych zyskując w tekście wartość istotną poprzez związek z tematem. Dzięki preferowanym użyciom pierwszej osoby, autorowi udało się podkreślić kilka aspektów tyranii w sposób wysoce realistyczny, co opowiadaniom nadaje wiarygodność.