La apropiacíon de los géneros literarios por parte de las mujeres: la nnovela negra en la España contemporánea

Abstract

Większość literatury powstającej dawniej w Hiszpanii charakteryzowała się tym, że piszące kobiety stanowiły jej margines. Kobiece pisarstwo zawsze było klasyfikowane jako literatura „drugiej kategorii” oraz narracja, w której kobiety wyrażają swoją frustrację. Po upadku dyktatury, po roku 1975 nastąpił boom kobiecej literatury, co spowodowało wzrost kulturowej produkcji. Jednakże, odczuwalny był brak krytycznej refleksji dotyczącej współczesnych hiszpańskich pisarek oraz obojętność środowiska akademickiego wobec pisarek i ich twórczości. Prócz tego, hiszpańska pisarka Rosa Montero potępiła hiszpańskich krytyków literackich za ich agresywne, seksistowskie, uwłaczające, paternalistyczne nastawienie i wpływanie na pomijanie kobiet w antologiach, encyklopediach i na uniwersytetach. Jak podkreśla socjolog Julio Iglesias de Usel należało zmienić mentalność i zachowania stanowiące „niewidoczny patriarchat”, Wiele kobiet ujawniało to w swoich artykułach i badaniach, na przykład, jak pisze Zatlin 'dla wielu krytyków pisarki wciąż są „tradycyjnie niewidoczne”. Santos Alonso w swym przeglądzie powieści czasów przejściowych omawia około trzydziestu utworów, ale wśród nich tylko jedną powieść napisaną przez kobietę, Carmen Martin Gaite. Dwadzieścia lat później, uczona Carmen de Urioste zauważa brak uwagi poświęconej literaturze tworzonej przez kobiety na podstawie analizy jedenastu artykułów i prac napisanych przez mężczyzn. W niniejszym artykule omawiam zagarnięcie przez kobiety takich gatunków, jak kryminał i beletrystyka oraz brak krytycznej refleksji nad ich dziełami, mimo tego, że są one znaczącą częścią hiszpańskiej literatury ostatnich trzydziestu lat.