Orientalismos fantàsticos e insularidades Japonesas en "Madama Sui" de Augusto Roa Bastos y "Gaijin" de Maximiliano Matayoshi

Abstract

Artykuł wyznacza paralelę między dwoma współczesnymi powieściami latynoamerykańskimi, które przywołują orientalne obrazy Japonii i jej etniczne aspekty. Ta paralela między powieścią paragwajskiego pisarza Augusto Roa Bastos (1917-2005) pt. Madama Sui (1996) i powieścią młodego Argentyńczyka Maximiliano Matayoshiego (ur. 1979) zatytułowana Gaijin (2003) ma dać odpowiedź na pytanie: Jak można przekazać całą złożoność literackiej prezentacji w postnowoczesnych i peryferyjnych ramach współczesnej powieści latynoamerykańskiej przez porównanie z modelami przedstawień Wschodu, które narzuciła nowoczesna tradycja euroamerykańskiego Zachodu? To pytanie ujawnia dalsze: po pierwsze, jak znaczenia przestrzeni narodowej i obrazy obcego są przedstawiane w obu powieściach? I po drugie, jakie inne jeszcze odczytania orientalizmu są możliwe w obu powieściach. I tak zobaczymy u Roa Bastosa jak reprezentacje narodu i Innego zachęcają do zrewidowania podstaw interpretacji - zwłaszcza jeśli chodzi o alegorię - i finalnej wymowy - czyli problemu utopii. Tekst Roa Bastosa gra tymi wszystkimi elementami włączając niewypowiedziany aspekt fantastyki, aspekt, który problematyzuje założone z góry tożsamościowe cechy narodu i przedstawienia orientalne. Aspekt fantastyczny operuje także w przedstawieniach i autoprezentacjach orientalnych w powieści Matayoshiego, który odwołuje się do historii i pamięci zbiorowej emigracji japońskiej do Argentyny w XX stuleciu. W artykule pokazano jak orientalizm i fantastyczność, dwie praktyki kulturalne wywiedzione z tradycji europejskiej mogą się same przekształcać i przekształcać wizje subiektywności i odmienności w innych przestrzeniach kulturowych.