| dc.description.abstract | Analizując akcję Dam i huzarów, autorka wyróżnia w komedii, za Kucharskim,
sytuację wyjściową (grupa misogynów zebranych w wiejskim dworku) i akcję
romansową (projekt małżeństwa Majora z Zosią, zastąpiony z kolei właściwszym
związkiem). Z okazji tego drugiego członu akcji przypomina dwie związane z sobą
genetycznie komedie: Marivaux Szkołę matek (Ecole des meres, 1732) i Moratina
Tak dziewczęce (El si de las nińas, 1806). Wykazuje ich różnice i podobieństwa
z komedią Fredry zarówno w strukturze dramatu, jak w jego treści problemowej.
Rezygnując jednak z badań „genealogicznych”, proponuje wyciągnięcie konsekwencji
„genologicznych” z tych daleko posuniętych analogii zwłaszcza między
Fredrą a Moratinem. Mianowicie występujący głównie w teatrze francuskim
termin „szkoła” i dodany do niego termin „farsa”, zdaniem autorki niewystarczający
do charakterystyki Dam i huzarów, stworzyłyby tu składankę sugerującą
nowy gatunek lub pod-gatunek komedii, zgodnie z teorią aglutynacji (Stefania
Skwarczyńska, Wstęp do nauki o literaturze, III 256—257). Takie zastosowanie
badań porównawczych, oczywiście przy rozszerzeniu tej propozycji także na inne
komedie Fredry, wydaje się przydatne do zawarowania polskiemu komediopisarzowi
właściwego miejsca w teatrze europejskim. | pl_PL |
