Uczenie się języka polskiego z wykorzystaniem Duolingo przez tajwańską studentkę – strategie nauki i przydatność aplikacji

Abstract

The present study investigated language learning strategies applied by a female Taiwanese university student mastering Polish at the intermediate level, using Duolingo to supplement regular instruction in class. A case study, with daily self-reflection forms and in-depth interviews as the main tool of data collection, was conducted in order to understand (1) what LLS the student used and how she perceived them, (2) what picture of Taiwanese millennials learning Polish immerged from her responses and (3) how helpful the application was in this particular setting. The project included explicit LLS instruction followed by 30 self-study sessions with Duolingo. Data analysis revealed a marked preference for cognitive strategies, used 2.5 times more often than metacognitive ones, as well as clear avoidance of social mediation LLS. Elaboration, inferencing, deduction, note-taking, transfer, and monitoring were reportedly deployed more often than other strategies. The choice of LLS had been conditioned by the informant’s educational background, highly competitive and test-oriented, and well as training in high school. Her responses revealed high regard for values associated with individualism. Duolingo was seen as a valuable substitute for traditional instruction if no off-line course was available. The participant, however, expressed her frustration stemming from the necessity to use English to study with the app. The key considerations included: the importance of sufficient promotion of PF language and culture, paying more attention to students’ backgrounds and LLS repertoire, a need for explicit LLS training, as well as – for Duolingo – honoring the needs of users with lower EFL proficiency.

Niniejszy artykuł poświęcony jest strategiom nauki języka obcego stosowanym przez tajwańską studentkę uczącą się polskiego na poziomie średniozaawansowanym. Eksperyment objął trening strategii przeprowadzony w ramach zajęć oraz 30 sesji samodzielnej pracy z aplikacją Duolingo, włączonej dla uzupełnienia regularnego kursu w klasie. Celem tego studium przypadku było znalezienie odpowiedzi na następujące pytania: (1) jakich strategii uczestniczka użyła i jak je postrzegała?, (2) jaki obraz pokolenia Z wyłoni się po analizie danych, zwłaszcza w kontekście nauczania języka polskiego wśród studentów z Tajwanu?, oraz (3) na ile przydatne może być Duolingo w tym środowisku? Analiza danych uzyskanych po zestawieniu 30 formularzy wypełnionych przez studentkę i przeprowadzeniu dwóch 50-minutowych wywiadów wykazała, że strategie kognitywne wykorzystane były 2,5 razy częściej aniżeli strategie metakognitywne, podczas gdy strategii społecznych nie użyto wcale. Najprzydatniejsze okazały się: elaboracja, wnioskowanie, dedukcja, notowanie, transfer językowy oraz samokontrola. Ich dobór był w dużej mierze uwarunkowany wcześniejszymi doświadczeniami wyniesionymi ze szkoły – środowiska zorientowanego na współzawodnictwo i egzaminy. Wypowiedzi studentki pozwalały odnieść wrażenie, iż była ona pod silnym wpływem wartości kojarzonych z indywidualizmem. Z jej punktu widzenia Duolingo stanowiło jedynie namiastkę tradycyjnych zajęć i jako takie mogło służyć użytkownikom niemającym dostępu do innych form nauki. Wyraziła ona ponadto rozczarowanie związane z koniecznością posługiwania się językiem angielskim podczas pracy z aplikacją. Przedstawione studium przypadku ujawnia konieczność promocji języka i kultury polskiej oraz uwidocznia, jak ważne jest lepsze poznawanie przekonań, nawyków i strategii stosowanych przez poszczególne grupy studentów uczących się języka polskiego jako obcego. Co się tyczy Duolingo, twórcy aplikacji winni uwzględnić potrzeby osób mniej wprawnie posługujących się angielskim.