The Beginnings of the Transformation of the Aesthetic Experience of Art at the Turn of the 20th and 21st Centuries

Abstract

What is the experience of the digital revolution? We experience being in an expanded space of contact, AR and VR. The development of genetics, the possibility of interfering with the DNA of the organism has influenced works in the field of bio art. Man has excluded technological creations from the scope of nature, distinguishing part of his specificity as so different that he needs acceptance of his own activity. The experience of art is a certain shared manifestation of being, intersubjective, specific to man. Part of this experience is related to the specific time of creation and reception of a given creation. An attempt to capture the current change in experience, a certain atmosphere shared by the latest changes in art, using pioneering tools of science, is not only a possibility to answer the question about the current identity of the contemporary recipient, participant of the network. It is a search for a common direction of future works of art, technological inventions, imagining and building an environment that responds to the current need of art, to what kind of being we want to design for ourselves.

Jakie jest doświadczenie rewolucji cyfrowej? Doświadczamy bycia w rozszerzonej przestrzeni kontaktu, AR i VR. W przestrzeni sztuki każde nowe narzędzie, aspekt nowego, rozszerzonego sposobu funkcjonowania, staje się medium sztuki, środkiem wyrazu. Rozwój genetyki, możliwości ingerencji w DNA organizmu wpłynął na prace z dziedziny bio art. Człowiek wyłączył twory technologii poza obręb natury, wyodrębnia część swojej specyfiki jako tak inną, że potrzebuje sam akceptacji swojej działalności. Czy sztukę może wytwarzać narzędzie pozbawione świadomości, czy też jego twórca staje się współautorem, tak jak w pracach AARON Arnolda Cohena, czy Paul the robot Patricka Tresseta? Doświadczenie sztuki jest pewnym współdzielonym przejawem bycia, intersubiektywnym, specyficznym dla człowieka. Część tego doświadczenia jest związana ze specyficznym czasem powstania i odbioru danego tworu. Czy ulega ono całkowitej transformacji, czy też pewien trzon specyfiki tego sposobu kontaktu pozostaje niezmienny? Próba uchwycenia obecnej zmiany w doświadczeniu, pewnej atmosfery, którą współdzielą najnowsze przemiany w sztuce, używającej prekursorskich narzędzi nauki, jest nie tylko możliwością odpowiedzi na pytanie o obecną tożsamość współczesnego odbiorcy, uczestnika sieci. Jest to poszukiwanie wspólnego kierunku przyszłych dzieł sztuki, wynalazków technologicznych, wyobrażenia sobie i zbudowania otoczenia, które odpowiada na aktualną potrzebę sztuki, na to jaki sposób bycia chcemy sobie zaprojektować.