IGNACE MEYERSON’S HISTORICAL METHOD IN PSYCHOLOGY. A LESSON OF PHILOLOGY (IN THE NIETZSCHEAN SENSE) FOR STUDYING HUMAN DIVERSITY ACROSS TIME AND CULTURE IN ITS PLURALITY

Abstract

By contrast to the contemporary dominant schools in psychology, Ignace Meyerson’s outlook is situated at the level of culture and brings a historical approach to psychology, thus offering an alternative prism for understanding human psyche. Following Nietzsche’s definition of philology as the art and method of interpreting well, I will show that Meyerson undertakes a philological and critical reading of several sociologists who, while adopting a historical and cultural approach, have left psychology outside of their research. Thus, a confrontation with Durkheim, Lévy-Bruhl and Nietzsche will allow us to underline the specificities of Meyerson’s historical method as well as to highlight his conception of psychology, in opposition to sociology and genealogy. Meyerson concludes that acknowledging both the cultural and historical dimension of psychology and the psychological dimension of culture leads towards interdisciplinarity because all our concepts and notions are culturally and historically situated and should be put into context to be effective and enlightening. Meyerson’s emphasis on the plurality, wealth and diversity of human mental categories through culture also opens a whole continent of divergent or complementary interpretations that could lead us, if we put the ethnocentric stance to the side, to radically modify our findings, prisms and questions.

W odróżnieniu od współcześnie dominujących szkół psychologicznych podejście Ignace’a Meyersona wnosi do psychologii podejście historyczne i kulturowe. Tym samym oferuje alternatywny sposób rozumienia ludzkiej psychiki. Przyjmując za Nietzschem, że filologia jest sztuką i metodą dobrego interpretowania pokażę, jak Meyerson dokonuje filologiczno-krytycznej lektury prac kilku socjologów, którzy stosowali podejście historyczne i kulturowe, ale pozostawili psychologię poza obszarem swoich zainteresowań. Tak więc konfrontacja z Durkheimem, Lévy-Bruhlem i Nietzschem pozwoli wydobyć specyfikę metody historycznej Meyersona, a także uwypuklić jego koncepcję psychologii w opozycji do socjologii i genealogii. Uznanie kulturowego i historycznego wymiaru psychologii, ale też psychologicznego wymiaru kultury, musi prowadzić do interdyscyplinarności, gdyż wszystkie nasze koncepcje i pojęcia są usytuowane kulturowo i historycznie i muszą być rozpatrywane w sposób skontekstualizowany.