Внешняя политика России и венгерская политическяя общественность в 70-ые годы XIX в..

Abstract

Punktem wyjścia rozważań Autora jest stwierdzenie, że Rosja rozwiązując tzw. kwestię wschodnią i popierając narodowe ruchy słowiańskie na Bałkanach, stanowiła swą polityką „śmiertelne niebezpieczeństwo” dla węgierskich klas panujących w ramach Monarchii Austro- -Węgierskiej. Zagrożenie ze strony Rosji postrzegano nie tylko w płaszczyźnie narodowej, ale również jako ograniczenie „życiowych interesów” węgierskich klas posiadających, atakowanych przez rosyjski panslawizm. Myśl tę autor udowadnia na podstawie analizy przemówień parlamentarzystów węgierskich i ówczesnej, rodzimej publicystyki, reagującej krytycznie na najważniejsze wydarzenia polityczne lat siedemdziesiątych XIX w. dotyczące tzw. kwestii wschodniej (np. „sojusz trzech cesarzy”, kolejna wojna rosyjsko-lurecka [1877-1878] w jej aspekcie bałkańskim) czy na politykę węgierskiego ministra spraw zagranicznych Juliusza Andrássy’ego.