dc.contributor.author | Roguet, Yves | |
dc.date.accessioned | 2015-11-03T13:10:36Z | |
dc.date.available | 2015-11-03T13:10:36Z | |
dc.date.issued | 2001 | |
dc.identifier.issn | 1505-9065 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11089/13164 | |
dc.description.abstract | Stałość, z jaką literatura średniowieczna przedstawia nędzę w sensie utraty takich warunków
życia, które uchodzą za ideał, przesłania istotną ewolucję. Stan nędzy był najpierw uważany za
niezrozumiałą i nieuleczlną - chyba że się trafił nie mający sobie równego wybawca - anomalię,
którą szacowano miarą pozycji i krwi; dopatrywano się w nim rozdźwięku między warunkami
bytowymi a statusem społecznym określanym jako naturalny i dziedziczny. Z czasem stan nędzy
stał się rozdźwiękiem między przymiotami osobistymi a ich uznaniem. Dał on więc jednostce
poczucie odpowiedzialności. Ta jednak okazała się ciężkim i bolesnym brzemieniem, stanowiącym
cenę za wolność i możliwość decydowania wespół z Bogiem o życiu i świecie, które teraz
postrzegano w ustawicznym stawaniu się i tworzeniu. Ewolucja pojęcia nędzy ukazuje również
ewolucję koncepcji szczęścia, zmierzającej do idei trwałości statusu społecznego, w której prawo
krwi i jego przejawy pozostają niezmiennie i nieskazitelnie powiązane, do nadziei osiągnięcia
pogodnego bezruchu, i w której przywileje każdej jednostki i jej prawdziwe pragnienia znajdują
się podczas życia, podczas jej życia, w doskonałej i zadowalającej harmonii. | pl_PL |
dc.language.iso | fr | pl_PL |
dc.publisher | Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego | pl_PL |
dc.relation.ispartofseries | Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica;3 | |
dc.title | De la mesure de la misére au Moyen Âge ou de la misére á la mesure | pl_PL |
dc.title.alternative | O wartościowaniu nędzy w średniowieczu | pl_PL |
dc.type | Article | pl_PL |
dc.rights.holder | © Copyright by Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego | pl_PL |
dc.page.number | 7-22 | pl_PL |
dc.contributor.authorAffiliation | Université Lumiére-Lyon 2 | pl_PL |