Vérité et rhétorique dans L'Heptaméron de Marguerite de Navarre

Abstract

Praca jest próbą wniknięcia w związki, jakie zachodzą między prawdą a retoryką w Heptameronie Małgorzaty z Nawarry. Problem tych związków postawiony jest w Prologu I, gdzie autorka postuluje wyłączność między prawdą a retoryką. Linearna analiza tekstu prowadzi najpierw do pośredniego wniosku: pojęcia te uzupełniają się, gdy mamy do czynienia ze sposobem przedstawiania miejsca akcji, postaci oraz zdarzenia. W konwersacjach natomiast, gdzie istotną funkcję spełnia reguła perswazji, nie zwerbalizowana w Prologu I, prawda staje się kategorią estetyczną i jako taka zostaje podporządkowana retoryce. W wyniku tych rozważań można uznać, że Heptameron dowodzi, iż prawda, konsekwentnie stosowana w literaturze, prowadzi nieuchronnie do wytwarzania fikcji, co nie godzi się z przyjętą od starożytności teorią mimetyczną.