Pokaż uproszczony rekord

dc.contributor.authorKamiński, Krzysztof
dc.date.accessioned2016-07-05T12:01:46Z
dc.date.available2016-07-05T12:01:46Z
dc.date.issued2014
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11089/18634
dc.description.abstractGłównym wynikiem pracy jest dowód twierdzenia będącego przeniesieniem na faktory II_∞ i na pewną ogólną klasę norm (normy unitarnie niezmiennicze) słynnego twierdzenia Weyla i von Neumanna uzyskanego pierwotnie dla pełnej algebry B(Ὴ) i dla normy Hilberta-Schmidta, a następnie dla norm typu Schattena: Niech Ὴ będzie ośrodkową przestrzenią Hilberta. Niech B(Ὴ) będzie algebrą operatorów ograniczonych z Ὴ w Ὴ. Niech H należące do B(Ὴ) będzie operatorem samosprzężonym. Niech q>1, ɛ>0. Istnieje operator samosprzężony A należący do B(Ὴ) taki, że ǁAǁ_q:=(\tr(|A|^q))^{1/q}<ɛ i H+A ma widmo czysto punktowe.pl_PL
dc.language.isoplpl_PL
dc.subjecttwierdzenie Weyla-von Neumannapl_PL
dc.subjectnorma typu Schattenapl_PL
dc.subjectnorma unitarnie niezmienniczapl_PL
dc.subjectzaburzenia operatorów samosprzężonychpl_PL
dc.subjectwidmo operatora samosprzężonegopl_PL
dc.subjectwidmo czysto punktowepl_PL
dc.titleTwierdzenie Weyla-von Neumanna w faktorze II_∞pl_PL
dc.rights.holderKrzysztof Kamińskipl_PL
dc.page.number22
dc.contributor.authorAffiliationUniwersytet Łódzki, Wydział Matematyki i Informatykipl_PL
dc.contributor.authorEmailkrzysiek@math.uni.lodz.plpl_PL
dc.dissertation.directorPaszkiewicz, Adam
dc.dissertation.reviewerGoldstein, Stanisław
dc.dissertation.reviewerMajewski, Władysław Adam
dc.date.defence2016-07-06


Pliki tej pozycji

Thumbnail
Thumbnail

Pozycja umieszczona jest w następujących kolekcjach

Pokaż uproszczony rekord