Wychowawcza rola turystyki w działaniach polskich organizacji młodzieżowych

Abstract

Polskie organizacje młodzieżowe w swoich statutach często zamieszczają informacje o tym, że podejmują działania w zakresie turystyki. Nadrzędnym podmiotem ich oddziaływań jest jednak człowiek – osoba młoda. Niezależnie od głównego celu istnienia tych organizacji często to właśnie turystyka stanowi pole bądź narzędzie oddziaływań wychowawczych. Podejście to nie jest odkrywcze, wszak znaczenie turystyki w rozwoju człowieka jest niepodważalne. Interesującym zaś aspektem jest forma jaką przybierają te działania, efekty oddziaływań, czy też pogłębiona refleksja wychowawców – organizatorów działań w zakresie turystyki w organizacjach młodzieżowych. Głównym celem artykułu jest opis przedsięwzięć turystycznych organizowanych przez wybrane organizacje pod kątem ich wychowawczej roli. Autorka dokonując analizy statutów stowarzyszeń przedstawia zapisy głównych celów oraz metod ich osiągnięcia, które nawiązują do działań w obrębie turystyki. Analiza ta pozwala na zaprezentowanie najczęściej organizowanych form aktywności w tym zakresie. Wskazuje także dla których grup wiekowych są przewidziane oraz jakie płaszczyzny kształtowania osobowości rozwijają. Kolejnym krokiem do pogłębienia analizy zakreślonej tematyki artykułu jest studium przypadków form aktywności turystycznej zorganizowanych przez wybrane organizacje młodzieżowe. Autorka opisuje potencjał proponowanych aktywności turystycznych pod kątem form oddziaływania wychowawczego oraz funkcji wychowawczej turystyki. Przypadki te analizowane są także z perspektywy pedagogiki turystyki zgodnie ujmowaniem sytuacji turystycznej jako sytuacji wychowawczej.