Eugène Fromentin, un artiste complet ?

Abstract

Eugène Fromentin belongs to those outstanding artists who achieved successes in both painting and literature. In his epoch, he was greatly successful thanks to his paintings depicting Algerian nature and customs of that country. A talented writer, fascinated with orientalism, he travelled to Algeria and Egypt in order to search for invigorating impulses for his own imagination, to exploit them artistically and imaginatively as a vast space of sundry possibilities. From his travels to the East, Fromentin brought with him paintings being expressions of his solitary disposition and ‘supplemented’ his painting achievements in his unique way by publishing three travel diaries, A Summer in the Sahara (1857), A Year in Sahel (1859) and Notes from the Journey to Egypt (1881). In the preface to his second travel book he wrote that the objective of his ‘orientalising’ writing was not to restate the painting impressions but to express those feelings that only words can express. In our paper we want to show Fromentin as a painter, writer, traveller, art critic, a man of many talents, undeservedly forgotten, for whom painting was an impulse for creating multidimensional works.

Eugène Fromentin należy do tych wyjątkowych artystów, którzy odnieśli sukcesy w malarstwie i w literaturze. W swojej epoce odniósł duży sukces dzięki obrazom przedstawiającym algierską przyrodę i obyczaje tego kraju. Utalentowany pisarz, zafascynowany orientalizmem, podróżował do Algierii i Egiptu, by szukać ożywczych impulsów dla własnej wyobraźni, eksploatować go artystycznie i wyobrażeniowo jako rozległą przestrzeń wszelkich możliwości. Przywożąc ze swych podróży na Wschód obrazy będące wyrazem jego samotniczego usposobienia, Fromentin „uzupełnił” we właściwy sobie sposób swe dokonania malarskie, publikując trzy dzienniki podróży: Lato na Saharze (1857), Rok w Sahelu (1859) i Notatki z podróży do Egiptu (1881). W przedmowie do wydania swej drugiej książki podróżniczej, napisał, że celem jego pisarstwa „orientalizującego” nie jest powtarzanie wrażeń malarskich, ale wyrażenie tych odczuć, które może wyrazić wyłącznie słowo. W naszym artykule chcemy pokazać Fromentina jako malarza, pisarza, podróżnika, krytyka sztuki, człowieka wielu talentów, niesłusznie zapomnianego, dla którego malarstwo było impulsem do stworzenia dzieła wielowymiarowego.