Jemen i Liberia po Pokojowej Nagrodzie Nobla

Abstract

Rok 2011, w którym przyznano Pokojową Nagrodę Nobla Ellen Johnson Sirleaf, Leymah Gbowee oraz Tawakkul Karman był przełomowym momentem w życiu laureatek oraz ich rodaków. Przyznanie Pokojowej Nagrody Nobla tym trzem wyjątkowym kobietom miało na celu nie tylko podkreślenie ich wkładu w walkę o praworządność i prawa człowieka w Liberii i Jemenie ale również wzmocnienie ruchów demokratycznych i reformatorskich w tych krajach. Tym samym komitet Noblowski uznał iż przemiany, jakie dokonywały się w Liberii i Jemenie szły w dobrym kierunku, co, dzięki tej prestiżowej nagrodzie zostało również zauważone i docenione przez międzynarodową społeczność. Obecnie minęły dwa lata od tego ważnego dla Liberii i Jemenu wydarzenia i w związku z tym warto, jak sądzę, przyjrzeć się temu jak zmieniła się sytuacja polityczna i społeczna w tych krajach. Czy liderzy Liberii i Jemenu – prezydent Sirleaf Johnson oraz prezydent Hadie, który doszedł do władzy dzięki Arabskiej Wiośnie – podołali ogromnym wyzwaniom i sprostali nadziejom swoich wyborców. Jak ich pracę i wysiłki oceniają Leymah Gbowee i Tawakkul Karman, które nadal pozostają poza głównym nurtem polityki i jako działaczki społeczne z niemały moralnym autorytetem, pozostają głównymi komentatorkami i recenzentkami życia publicznego swoich krajów? Czy w Jemenie udało się wcielić w życie ideały Arabskiej Wiosny, a w Liberii odbudować niemalże od podstaw kraj tak ciężko doświadczony przez kilkanaście lat domowej wojny?