Reserve Currency Status as a Safe Asset Determinant. Empirical Evidence from Main Public Issuers in the Period 2005–2017

Abstract

Safe assets are recognized as being the cornerstone of contemporary financial systems. Due to financial globalization and massive international capital flows, they transformed into global safe assets, meaning that both demand and supply sides can be created by international investors. The article consists of two main parts. The first one concentrates on the theoretical issues of safe assets: definitions, attributes, categories of investors who search for them, as well as categories of suppliers. The theoretical considerations lead to the conclusions that only debt instruments can be used as safe assets, and due to limited substitutability between private and public issues, only the latter can perform this function properly, especially in times of stress. In the context of global safe asset considerations, it seems reasonable that only countries issuing reserve currencies can become public issuers of safe assets. The empirical analysis presented in the second part of the article confirms the theoretical predictions. A study of sovereign bond yield differentials conducted for two groups of countries (issuers of reserve currency and non‑issuers but possessing the highest credit ratings) shows that in the period 2005-2017, the spreads in the first group were depressed by the mere fact they held the status of a reserve currency issuer.

Artykuł składa się z dwóch części. Część pierwsza koncentruje się na teoretycznych zagadnieniach dotyczących aktywów bezpiecznych: prezentuje definicje, atrybuty, kategorie emitentów oraz inwestorów zgłaszających popyt. Rozważania teoretyczne prowadzą do wniosku, że funkcję aktywów bezpiecznych najlepiej spełniają instrumenty dłużne, a z uwagi na ograniczoną substytucyjność między emitentami publicznymi i prywatnymi, funkcję tę w największym stopniu wykonują skarbowe papiery dłużne. Co istotne, na skutek swoich specyficznych właściwości i atrybutów, na międzynarodowych rynkach finansowych dostawcami globalnych aktywów bezpiecznych są kraje emitujące walutę rezerwową. Analiza empiryczna przedstawiona w drugiej części artykułu potwierdza opisywane zależności teoretyczne. Badanie różnic rentowności obligacji skarbowych (względem Niemiec) przeprowadzone dla dwóch grup krajów (emitenci waluty rezerwowej i podmioty niebędące emitentami, ale posiadające najwyższe oceny wiarygodności kredytowej) sugeruje, że w latach 2005-2017 spready w pierwszej grupie były zaniżane przez sam fakt posiadanie statusu emitenta waluty rezerwowej.