Tripartite Cooperation in Labour Relations in Bulgaria
Streszczenie
Współpraca trójstronna (trójstronność) polega na wspólnej partycypacji przez dialog,
dyskusje, obopólne ustępstwa i kompromisy trzech najbardziej zainteresowanych stron
– państwa, pracodawców i związków zawodowych – w regulacji i rozwiązywaniu problemów
zatrudnienia i socjalnych. Współpracę tę charakteryzują okresu „wzrostu i spadku”.
Przyczyną takiego stanu rzeczy jest brak politycznej woli realizacji rozważanej współpracy
wykazywana przez część oficjalnych władz.
Prawny grunt dla trójstronności został stworzony przez zmiany Kodeksu pracy (KP)
z listopada 1992 i marca 2001 r. (art. 3–3a) oraz zasady dotyczące organów i działalności
rad współpracy trójstronnej (DzU, 2001, nr 57) z wykorzystaniem doświadczeń MOP. Trójstronność
ma szeroki zasięg, obejmujący stosunki pracy i stosunki zabezpieczenia społecznego
oraz zagadnienia standardu życia. Jej realizacja jest obowiązkowa (art. 3 par. 1 i 2
KP). Współpraca i konsultcje są wymagane przed przyjęciem aktów prawnych. W ciągu
ostatnich 26 lat współpracy trójstronnej towarzyszyły ciągłe trudności. Pomimo to stała się
ona koniecznym i użytecznym składnikiem dialogu społecznego w bolesnym procesie
przechodzenia do demokracji. Jej postęp zależy od bardziej zgodnego praktycznego stosowania
i wzmocnienia jej społecznej efektywności.
Collections
Z tą pozycją powiązane są następujące pliki licencyjne: