Polska tożsamość i polski nacjonalizm. Etnologiczna interpretacja zjawiska.

Abstract

W ostatnich latach, w wielu dyskusjach toczonych na łamach mediów publicznych, pojawiał się problem tożsamości Polaków rozpatrywany głównie w aspekcie integracji z Unią Europejską. W debacie dotyczącej obecności Polski w Unii podnoszone były zagrożenia polskiej tożsamości, politycy różnych ugrupowań dokonywali swego rodzaju rachunku zysków i strat płynących ze wstąpienia do zjednoczonej Europy. W trwającym nadal sporze o polskość historyczną i nowoczesną zgrabnie łączone są wątki ekonomiczne i polityczne z aspektami świadomości, odrębności czy wreszcie tożsamości. Wobec powszechnego odbioru debaty w środkach masowego przekazu i wyjątkowego zainteresowania społeczeństwa tym dyskursem, ma to niewątpliwy wpływ na rozumienie narodu polskiego i Polaka przez obserwatorów, biernych uczestników sporu. W pytaniach jaka Polska? i czyja Polska? ujawnia się konflikt pomiędzy postawami: konserwatywną i kosmopolityczną. Konflikt polega przede wszystkim na posługiwaniu się odmiennymi językami, rozumianymi jako inne systemy wartości (i odnoszonych do innych systemów wartości), także jako inne sposoby opisu i rozumienia świata