L'anti-poésie de Nicanor Parra: problématisation textuelle et virtualisation

Abstract

Zamysł chilijskiego poety Nicanora Parry charakteryzuje się, między innymi poszukiwaniem nowej funkcji poezji poprzez problematyzowanie statusu dyskursu poetyckiego i literackiego. Doświadczenie poetyckie staje się w ten sposób pracą nad pojęciem poezji na jej własnym terenie oraz narzędziem do wytwarzania wiedzy związanej z powstałymi sprzecznościami estetycznymi. Ideał poetycki właściwy antypoematom stanowi również próbę odnowienia poezji poprzez przełamywanie międzynarodowych kanonów. W tym kontekście, ustawiczne włączanie elementów niepoetyckich przekształca laboratorium antypoezji Parry w miejsce, gdzie odbywa się praca nad jego teorią poetycką. Do elementów tworzących specyfikę dyskursu należy chiste (tj. żart, niekiedy zjadliwy) jako jeden z podstawowych operatorów tekstualnych w wytwarzaniu mechanizmów podtrzymujących funkcję poetycką, a nachylenie humorystyczne wiąże się z przekraczaniem tego, co nieznane w ludzkiej egzystencji. Inny przykład nowatorstwa chilijskiego poety to wykorzystywanie nowych przestrzeni strategicznych problematyzacji tekstualnej, kiedy obszar wyłaniania się nowego w utworze poetyckim aktualizuje się jako otoczony zarysami wirtualnych obrazów. Tak ujęty projekt antypoezji, polegający na depoetyzowaniu i powtórnej poetyzacji, stanowi nie tylko punkt kulminacyjny w przekraczaniu kodów pisania i odbioru poezji tradycyjnej, lecz także ważny wkład do kształtowania nowej kompetencji tekstualnej i literackiej współczesnego czytelnika.