Pokaż uproszczony rekord

dc.contributor.authorSekrecka, Mieczysława
dc.date.accessioned2023-01-20T11:16:16Z
dc.date.available2023-01-20T11:16:16Z
dc.date.issued1984
dc.identifier.issn0084-4446
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11089/45479
dc.description.abstractPrzedmiotem niniejszego artykułu jest teoria fikcji literackiej w świetle doktryny klasycystycznej. Stosunek klasycyzmu do fikcji był na ogół pozytywny, aczkolwiek jej pojęcie nie było jasno sprecyzowane. Fikcja miała w XVII wieku wiele znaczeń: była bądź to synonimem mitologii starożytnej, bądź to uważana była za nieszkodliwą chimerę, lub za zmyślenie albo wręcz za kłamstwo. Niekiedy oznaczała również inwencję poetycką i jako taka uznawana była za "duszę” poezji, a często, przez wielu teoretyków, za niezbędny element, niemal że wyznacznik dzieła literackiego. Specyfika fikcji w XVII wieku polegała przede wszystkim na specyfice jej funkcji. Według zasad doktryny klasycystycznej dzieło literackie, podobnie jak dzieło naukowe, miało wyrażać prawdę, za źródło której uważana była w pierwszym rzędzie historia. W praktyce jednak klasycyzm dość wcześnie odstąpił od tej zasady. Prawda czy prawdopodobieństwo — oto dylemat, przed którym stanęli teoretycy klasycyzmu. Zdecydowana większość opowiedziała się za prawdopodobieństwem. Naga prawda bowiem, sądzono, godziła często w wymogi dobrego smaku i moralności. W imię prawdopodobieństwa pisarz miał prawo odstępować od prawdy, zmieniać fakty historyczne, chociaż prawdziwe, ale często nieprawdopodobne. Droga zatem, która wiodła od prawdy do prawdopodobieństwa, zezwalała pisarzowi na swobodę inwencji i na wprowadzanie fikcji do dzieła literackiego. Zadaniem fikcji było ubierać prawdę często brutalną w szaty atrakcyjne, przyciągające uwagę czytelnika, zdobić ją różnymi barwami piękna, podnosić jej walory moralne i estetyczne, odrzucając cechy negatywne a podkreślając pozytywne, innymi słowy, fikcja miała uzupełniać i poprawiać to, co natura skrzywiła, nie dopracowała. Funkcja fikcji w dobie klasycyzmu ograniczała się zatem do roli decorum, ornamentu. Tak pojęta fikcja wpisywała się w kodeks estetyki klasycznej, uwypuklając równocześnie jej tendencje idealistyczne.pl_PL
dc.language.isofrpl_PL
dc.publisherŁódzkie Towarzystwo Naukowe; Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiupl_PL
dc.relation.ispartofseriesZagadnienia Rodzajów Literackich;1
dc.subjecttheory of fictionpl_PL
dc.subjectclassical doctrinepl_PL
dc.subjectfictionpl_PL
dc.subjectClassicismpl_PL
dc.titleLa théorie de la fiction d'après la doctrine classiquepl_PL
dc.title.alternativeTeoria fikcji w świetle doktryny klasycystycznejpl_PL
dc.typeArticlepl_PL
dc.page.number63-82pl_PL
dc.identifier.eissn2451-0335
dc.relation.volume26pl_PL
dc.disciplineliteraturoznawstwopl_PL


Pliki tej pozycji

Thumbnail

Pozycja umieszczona jest w następujących kolekcjach

Pokaż uproszczony rekord