| dc.description.abstract | Nieobecność mitu w pełni genezyjskiego i apokaliptycznego o charakterze kosmogonicznym
kręgu Benanda (plemię przeważnie pasterskie i kupieckie w Kiwu, wschodni Zair) jest następstwem braku zrozumienia dla tego wszystkiego, co mogłoby mówić o budowie wszechświata,
lecz wynika raczej z pozostawania pod presją tego, co świadczy o jakości tego świata. Według
tych mniemań transcendentalna istota świata, bytująca gdzieś daleko poza bóstwem, tkwi w uwikłaniach
budzących głęboki lęk. Logicznym następstwem tego rodzaju postawy jest rozumienie
ludzkiego bytu poprzez pragmatyczne doświadczanie świata. Zaznaczyło się to w szeroko rozkrzewionym
kulcie przodków. Idea narodzin i zniszczenia została przesunięta na plan dalszy,
podczas gdy ludzkość stała się nie kończącym się ciągiem wcieleń praojców, kontynuującym w obecnym
świecie idee przodków. Obraz tego świata to przede wszystkim ziemia, wieś. Jednakże w sferze
mitów zjawiska fizyczne, materialne ujawniają również treści negatywne występujące w postaci
anomaliów, jak choroby, śmierć, przerażenie; tu również rozgrywa się podstawowy konflikt między
siłami duchowymi, dobrem i złem, gdzie aktorami są duchy, bóstwa, upiory, czarownice. Przy
tym wszystkim kosmos nie jest dualistyczny; w samej swej istocie jest on produktem nieustannie
zachodzącej transformacji zjawisk nadnaturalnych. | pl_PL |
