Czynniki rozwoju miast w Polsce – wstęp do badań

Abstract

Na gruncie polskim prekursorem podejścia do zintegrowanego zarządzania rozwojem obszarów funkcjonalnych, w którym kluczową rolę odgrywa koncepcja kapitału terytorialnego, jest prof. Tadeusz Markowski, który zdefiniował kapitał terytorialny jako „swoiste korzyści zewnętrzne, wytwarzane i dostępne w wyniku multifunkcjonalnej interakcji użytkowników względnie wyodrębnionego terytorium” [Markowski, 2011]. Rozważając możliwości wykorzystania tak zdefiniowanej koncepcji kapitału terytorialnego do obserwacji i analizy procesów rozwojowych polskich miast, zadaliśmy sobie pytanie, czy jest możliwe mierzenie kapitału terytorialnego zgodnie z teorią R. Camagniego [2008], a następnie rozwiniętą przez innych autorów – m.in. R. Capello, U. Fratesiego i L. Resmini [2011] – na poziomie NUTS 5 (w szczególności miast). Większość dostępnych opracowań na temat kapitału terytorialnego i jego roli w funkcjonowaniu i rozwoju jednostek terytorialnych koncentruje się na wybranych aspektach klasyfikacji elementów kapitału terytorialnego. Dotychczasowe badania koncentrowały się m.in. na analizie kapitału terytorialnego i jego wpływu na konkurencyjność regionów na poziomie NUTS 2 [Camagni, Capello, 2013] lub ich odporność na zjawiska kryzysowe na poziomie NUTS 3 [Fratesi, Perucca, 2018].