Koloryzm w malarstwie polskim i jego wpływ na moje poszukiwania formalne

Abstract

Praca analitycznie porusza zagadnienia koloru w malarstwie. Odnosi się w szczególności do wyjątkowego w sztuce europejskiej zjawiska, jakim był koloryzm polski, reprezentowany przez wybitnych twórców funkcjonujących w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Przytoczona historia koloru, którego ekspansja zauważana jest już na przełomie XV i XVI wieku za sprawą malarstwa weneckiego, pozwala na chronologiczne zrozumienie tematu w kontekście zmieniającej się roli kolorystycznej konstrukcji obrazu, co widoczne jest w kolejnych okresach. Przeprowadzona analiza artystycznych postaw, które wpłynęły na współczesną sztukę polską, pozwala zauważyć nacechowaną indywidualizmem tendencję, stawiającą kolor na miejscu podstawowego budulca dzieła malarskiego. Praktyka ta stawiała na pierwszym planie intuicyjne posługiwanie się układem plam barwnych, ale nie rezygnowała z konstrukcji kompozycyjnej, co widoczne jest w twórczości wielu artystów, jak choćby Artura Nachta – Samborskiego, czy Piotra Potworowskiego. Autor niniejszego opracowania określa swoją przestrzeń inspiracyjną, która wynika z gruntownej wiedzy na temat polskiego koloryzmu i dogłębnej analizy konkretnych dzieł, w rozumieniu stylistycznym oraz technologicznym. Wskazanie najistotniejszych cech dotyczącej własnej twórczości malarskiej, stworzyło okazję do prześledzenia konsekwencji poszukiwania odrębności twórczej wypowiedzi, co miało być zasadniczym założeniem prezentowanej pracy.