Kariera sędziego w doktrynie konstytucyjnej: poszukiwanie równowagi między władzą sądowniczą i uprawnieniami Prezydenta Państwa

Abstract

W artykule przeanalizowano przedstawioną w litewskiej doktrynie konstytucyjnej karierę sędziego, oceniając udział władzy sądowniczej i wykonawczej w tym procesie oraz stosunek między podmiotami wymienionych władz. W Konstytucji Republiki Litewskiej nie określono prawa osoby do bycia mianowaną na stanowisko sędziego w drodze bezstronnego i obiektywnego postępowania, jednak poszczególne elementy tej procedury powinny wynikać z zasady niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Według doktryny konstytucyjnej Republiki Litewskiej w decydowaniu o ścieżce kariery sędziego uczestniczą dwa podmioty: przedstawiciele władzy sądowniczej, tj. Rada Sądownictwa, oraz podmiot władzy wykonawczej – Prezydent Litwy. Prezydent odgrywa w tym procesie istotną rolę, gdyż jego pozycja sui generis ma wpływ na granice niezależności sądów i sędziów. Uprawnienia Prezydenta Litwy w kształtowaniu władzy sądowniczej są określone w art. 84 i art. 112 Konstytucji, jak również w jurysprudencji Trybunału Konstytucyjnego.