Monólogo interior. Técnica narrativa y visión del mundo

Abstract

Przedmiot rozprawy stanowi analiza obecności monologu wewnętrznego w prozie hiszpańskiej. Monolog wewnętrzny jest rozumiany jako modalność dyskursu wewnętrznego, w którym autor udaje, że znika za głosem postaci i jej kategoriami czasoprzestrzennymi. Autorka podejmuje próbę przeciwstawienia się rozróżnieniu przyjętemu przez dużą część krytyki literackiej między dwoma rodzajami monologu wewnętrznego: klasycznym i nowoczesnym, przy czym ten drugi jest często opisywany jako strumień świadomości. W celu zasugerowania złożoności problemu światopoglądu w powieściach, których bohaterowie angażują się w monolog, konieczna jest bardziej szczegółowa analiza wartości monologu wewnętrznego w dziewiętnastowiecznej powieści.