Sybiracy: wspólnota - pamięć - narracja. Studium antropologiczne oparte na relacjach autobiograficznych Polaków przesiedlonych w latach 1940-1941 do ZSRR
Streszczenie
W swojej rozprawie autorka podejmuje próbę antropologicznej analizy dramatycznych doświadczeń Polaków deportowanych do ZSRR w latach 1940-1941 (w ramach czterech wielkich strumieni przesiedleńczych) i określanych — zgodnie z rodzimą tradycją językową i kulturową — mianem Sybiraków. Realizowane przedsięwzięcie badawcze cechuje znaczna obfitość wątków oraz zagadnień tematycznych. Materiał empiryczny dysertacji tworzy pięćdziesiąt jeden wywiadów przeprowadzonych w latach 2002-2005 (w trakcie pięciu czternastodniowych sezonów badawczych) z Sybirakami zamieszkałymi na terenie Łodzi oraz jej najbliższych okolic: Zgierza, Strykowa, Pabianic i Sieradza. Zasadniczą konstrukcję rozprawy wyznacza podjęty temat, który jest tematem pogranicza i sytuuje prowadzony przez autorkę dyskurs badawczy na styku dwóch głównych dziedzin: antropologii oraz historiografii, przy czym punkt ciężkości rozważań spoczywa na pierwszej z wymienionych dyscyplin.
Collections
Z tą pozycją powiązane są następujące pliki licencyjne:
Poza zaznaczonymi wyjątkami, licencja tej pozycji opisana jest jako Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe