Rachunkowość w warunkach rozrachunku gospodarczego

Abstract

Podstawową hipotezę badawczą prezentowanej pracy sformułowano na gruncie głębokich przemian społeczno-ekonomicznych, mających miejsce w naszym kraju w latach 1980-1983. Brzmi ona jeśli w efekcie dokonywanej reformy mamy do czynienia z jakościowo innym od poprzedniego, bo samodzielnym, samorządnym i samofinansującym się podmiotem gospodarczym, to również metoda zarządzania, powszechnie zwana rozrachunkiem gospodarczym, musi podlegać procesom adaptacyjnym, a paralelnie powinny następować przekształcenia w strukturze informacji generowanych przez system rachunkowości. Decydujący wpływ na tok prowadzonych rozważań wywarło zestawienie dominującego w literaturze polskiej wąskiego sposobu rozumienia i definiowania rozrachunku gospodarczego Jako metody zarządzania lub kierowania opartej na kilku zasadach, ze stanowiskiem reprezentowanym przez mniej liczną grupę ekonomistów wnoszących, iż rozrachunek gospodarczy jest kategorią ekonomiczną, której treść stanowią stosunki własności oraz związki rynkowe w jakich działają państwowe jednostki produkcyjne. W konsekwencji punkt ciężkości badań przesunął się ku problemom funkcjonowania systemu rachunkowości w warunkach rozrachunku gospodarczego, jako że kategoria ta dominuje niejako nad podmiotem i przedmiotem dociekań. Natomiast głównym celem rozprawy, stało się określenie przesłanek i kierunków zmian, które powinny zostać dokonane w praktyce i teorii rachunkowości polskiej, aby mogła ona służyć jako podstawa do rozliczania i składania rachunku odpowiedzialności za ekonomiczną efektywność podjętych decyzji.