Cieleśnie. O Stefanie Napierskim

Abstract

Odstępstwa od zachowań uchodzących za normatywne tworzą obraz człowieka, którego aktywność sprowadza się do nieregularności. Takich nieregularności w zachowaniu Stefana Napierskiego (właśc. Marek Eiger) znający go pisarze we wspomnieniach odnotowują wiele. W scenariuszu niechęci zapisują argumenty irracjonalne, ciążące ku temu, co somatyczne, cielesne. To właśnie cielesność jako społeczny konstrukt kształtujący twórczą wyobraźnię Napierskiego jest przedmiotem analizy w niniejszym artykule. Autorka przywołuje kategorię wstrętu nie tylko jako afektu, odrzucenia tego, co odrażające, ale także jako mechanizmu obronnego realizowanego za pomocą społecznych wyobrażeń. Analizuje m.in. motywy powracające w twórczości Napierskiego (myszy, szczury, krawaty, szafa). Opisuje wstręt modelujący wyobrażenia na temat ciała, interpretuje konsekwencje takiej postawy dla Napierskiego. Pisarza, który rozpoczął grę ograniczeń polegającą na samopiętnowaniu, który przejął społeczne wyobrażenia i dzięki nim modelował fantazmat cielesności zdradzającej władzę ojców – rasy semickiej.

Deviations from normative behaviour form an image of a man whose activity is reduced to irregularities. Writers who knew him record many such irregularities in the behaviour of Stefan Napierski (b. Mark Eiger) in their memoirs. In their script of aversion, they record irrational arguments, tending towards the somatic, corporal. It is a social construct of corporeality shaping Napierski’s creative imagination that is the subject of analysis in this article. The author refers to the category of disgust not only as affect, rejecting what is disgusting, but also as a defence mechanism implemented by socialperceptions. She analyses recurring themes in Napierski’s oeuvre (mice, rats, ties, wardrobe). She describes the disgust shaping ideas about the body, interprets the consequences of such an approach for Napierski. The writer, who started the game of restrictions involving self-stigmatisation, who took over social perceptions and through them modelled the phantasm of corporality betraying the power of fathers – the Semitic race.