Le rapport "parties - juge" dans l'évolution du procès civil italien

Abstract

Część pierwsza — proces cywilny z 1865 r. 1. System przyjęty w dawnym kodeksie postępowania cywilnego dawał wyraz całkowitemu zwierzchnictwu stron, funkcję sądu ograniczał zaś w istocie rzeczy do roli podmiotu trzeciego — arbitra, zajmującego stanowisko zewnętrzne i neutralne wobec objętych sporem interesów. 2. Warunki polityczno-gospodarcze społeczeństwa włoskiego w drugiej połowie XIX w.; utrw alenie się państwa liberalnego, wyraźny rozwój klasy przedsiębiorców. 3. Bierna sytuacja sądu w odniesieniu do dowodów (iudex iudicare debet secundum alligata et probata partium). 4. Ograniczone uprawnienia prokuratora, który w szczególności pozbawiony był możności wytaczania powództw i korzystania ze środków odwoławczych. 5. Zdecydowana odrębność regulacji postępowań przed sędzią pokoju (pretore) i sędzią pojednawczym (conciliatore), która stała się wzorem dla niektórych rozwiązań przyjętych w kodeksie z 1942 r. Część druga — proces cywilny z 1942 r. 6. Nowa rzeczywistość, w której działał ustawodawca, stawiała za cel dostosowanie dyspozycyjnego modelu procesu do zmienionych warunków społecznych we Włoszech, charakteryzujących się upadkiem kultury liberalnej i nowymi dążnościami społecznymi w zakresie wymiaru sprawiedliwości. 7. Wzmocnienie uprawnień prokuratora i odpowiednie ograniczenia dyspozycyjności stron w odniesieniu do res in iudicium deducta: wypadki procesu bez powództwa. 8. Możność wniesienia przez prokuratora odwołania nadzwyczajnego 9. W prowadzenie nowej instytucji sędziego śledczego, przy pomocy której pozbawiono strony możności kierowania postępowaniem i przyznano tę możność sądowi. Część trzecia — konstytucja republikańska i jej wpływ na system sądownictwa cywilnego. 10. Funkcja „promocyjna" nowego ustroju republikańskiego. 11. Zagadnienia procesowe uregulowane w statucie pracowniczym (ustawa z 10 maja 1970 г., nr 300). 12. Nowe postępowanie w sprawach pracy, oparte ściśle na zasadach ustności, koncentracji i bezpośredniości. 13. Kryzys instytucji prokuratora i najnowsze tendencje rozwojowe procesu włoskiego.