| dc.description.abstract | Spośród wielu oryginalnych myśli, jakie zawierają "Próby" pragnienie szczęścia, mimo niespokojnych czasów, w jakich powstawały , nie schodzi na dalszy plan.
Natura, jak twierdzi Montaigne, jest dobra i nawet w tych
nieszczęsnych czasach człowiek może doznawać radości. Jest w tym
nawiązanie do koncepcji epikurejczyków, ale należy również docenić własny wkład autora. Montaigne utrzymuje, że szczęście jest możliwe i że człowiek, który nic nie wie i któremu nie jest dane nic poznać, ma poprzez naturalną rekompensatę - prawo do radości, prawo którego winien się domagać z całą stanowczością i bez fałszywego wstydu. Więcej być szczęśliwym jest jego obowiązkiem, którego spełnienie wymaga refleksji, odwagi i szlachetności. Pozytywne prawo do szczęścia wynika nie tylko z praw natury, lecz także ze związków łączących człowieka z jego Stwórcą.
Montaigne nie daje uniwersalnej recepty na szczęście, mówi
że w przekonaniu źródło szczęścia tkwi w nas samych, że prawdziwa wolność to wolność psychologiczna i że należy
poznać siebie samego, by osiągnąć poziom, do jakiego jest się stworzonym.
Pragnienie szczęścia u Montaigne's to pragnienie doskonałości,
która nadaje życiu doczesnemu wartość nadrzędną poprzez
duchowy udział w nieskończoności i wieczności,
Z gruntu antypesymistyczne, "Próby“ apelują do czytelnika o
dążenie do szczęścia, o szczęście ustawicznie doskonalone, radosne
i refleksyjne zarazem, "szczęście realne", które aa być lekarstwem
na bóle i troski trapiące człowieka. | pl_PL |
