Show simple item record

dc.contributor.authorQueffelec, Christine
dc.date.accessioned2015-11-04T14:13:44Z
dc.date.available2015-11-04T14:13:44Z
dc.date.issued2001
dc.identifier.issn1505-9065
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11089/13237
dc.description.abstractZainteresowanie nędzą wiąże się u Baudelaire'a z estetyką modernizmu opartą na zaskoczeniu i kontraście, na ciągłych zwrotach od "ekstazy" do "odrazy" wobec życia. Obrazom przedstawicieli ludu towarzyszy w jego poezji obecność prozy. Ewokacje szczęścia na początku wielu utworów są drastycznie urwane. Przejścia od jednego stanu do drugiego zostają usunięte albo sprowadzone do spójnika przeciwstawnego. Sąsiadują ze sobą paragrafy o skontrastowanych tonacjach. Poeta wystrzega się jednak wszelkiego manicheizmu, operując szeregiem antytez, które ukazują ambiwalencję postaci i narratorów, rozdartych między współpczuciem i agresywnością. W przeciwieństwie do Houssaye'a lub Victora Hugo, Baudelaire odrzuca literaturę wspartą na "dobrych uczuciach", i to z dwóch powodów: zło i przemoc mają w sobie większą siłę estetyczną, a z drugiej strony filantropia zagłusza ducha rewolty, który jako jedyny potrafi zwyciężyć nędzę· Naśladując narratora poematu "Bijmy biednych!", musimy czynić zło, jeśli chcemy stworzyć dobro; jeśli chcemy chwalić blask światła, musimy nade wszystko wydobyć ponury odcień nędzy.pl_PL
dc.language.isofrpl_PL
dc.publisherWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiegopl_PL
dc.relation.ispartofseriesActa Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica;3
dc.titleLe Spleen de Paris: poétique de la misérepl_PL
dc.title.alternativeParyski splin - poetyka nędzypl_PL
dc.typeArticlepl_PL
dc.rights.holder© Copyright by Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiegopl_PL
dc.page.number77-86pl_PL
dc.contributor.authorAffiliationUniversité Lumiére Lyon 2pl_PL


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record