François de Belleforest et les « practiques »

Abstract

Celem artykułu jest pokazanie dwóch zjawisk, manipulacji i indoktrynacji, obecnych na swój sposób w języku szesnastowiecznej Francji, a zarazem charakterystycznych dla struktury retorycznej opowiadań François de Belleforesta. Okazuje się, że manipulacja przedstawiona należy do często używanych przez autora chwytów literackich. Jej wykorzystanie powoduje jednak obnażenie początkowo ukrytych mechanizmów prodesse, a co za tym idzie, osłabienie wartości egzemplarnej historii tragicznych na korzyść ich zalet mimetycznych. Wskutek tego zabiegu tragizm wyrażony przez autora nabiera autonomii wobec sztywnego, narzucającego jeden punkt widzenia komentarza Tymczasem indoktrynacja, odwołując się do nieznanego czytelnikowi intertekstu, przekazuje mu ustalone w Katechizmie soboru trydenckiego (1566) prawdy i zasady. Utajnienie jej mechanizmów pokazuje, że dyskursywne "knowania" są jedynym sposobem na przedstawienie tragicznej wizji świata.