Publiczny Obrońca Praw Republiki Czeskiej jako organ do spraw równości w kontekście standardów wyznaczanych przez dyrektywy Unii Europejskiej

Abstract

The subject of this study is evaluation of activities of the Public Defender of the Czech Republic in a scope of carrying out activities entrusted to him from 2009 as a national equali­ty authority. It is intended to contribute to the promotion of the right to equal treatment of all persons irrespective of their race, ethnic origin, nationality, gender, sexual orientation, age, disability, reli­gion, beliefs or views. In this respect, it also acts under provisions of the Constitution of the Czech Republic, the Charter of Fundamental Rights and Freedoms, the so-called anti-discrimination law and many other statutory regulations. These tasks were entrusted to the ombudsman in the process of implementation of EU directives. EU regulator emphasized that one of the ways to strengthen pro­tection against discrimination in EU Member States is to establish bodies in order to analyze prob­lems related to discrimination, examine possible solutions and provide specific assistance to victims. The author of this study deliberate whether the Public Defender of Rights meets requirements for national equality bodies, recalling the criteria set out in so-called The Paris Principles, which define in details the aspect of the independence of the functioning of institutions that safeguard human rights. In addition, author presents the basic assumptions on which the activity of the ombudsman is based, as well as description of the practice, and its activities in the area of ensuring implementation of the principle of equality.

Przedmiotem niniejszego opracowania jest ocena działalności Publicznego Obrońcy Praw Republiki Czeskiej w zakresie wykonywania działań powierzonych mu od 2009 roku jako krajowemu organowi do spraw równości. Ma on przyczyniać się do promowania prawa do równego traktowania wszystkich osób bez względu na ich rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, płeć, orientację seksualną, wiek, niepełnosprawność, religię, przekonania czy poglądy. W tym zakresie działa według postanowień Konstytucji Republiki Czeskiej, Karty Podstawowych Praw i Wolności, tzw. ustawy antydyskryminacyjnej oraz wielu innych ustaw. Zadania te zostały ombud­smanowi powierzone w ramach stosowania dyrektyw Unii Europejskiej. Podkreślano w nich, że jednym ze sposobów wzmocnienia ochrony przed dyskryminacją w państwach członkowskich UE jest powołanie organów, których zadaniem byłoby analizowanie problemów związanych z dyskry­minacją, badanie możliwych rozwiązań i świadczenie konkretnej pomocy ofiarom. Autorka niniej­szego opracowania zastanawia się, czy Publiczny Obrońca Praw spełnia wymogi stawiane krajo­wym organom do spraw równości, powołując się na kryteria określone w tzw. zasadach paryskich, które w sposób szczegółowy określają aspekt niezależności funkcjonowania instytucji stojących na straży praw człowieka. Ponadto przedstawia podstawowe założenia, na których opiera się dzia­łalność czeskiego ombudsmana oraz informacje dotyczące praktyki jego działalności w obszarze zapewnienia realizacji zasady równości.