Les arts du spectacle selon les romantiques. Stendhal, Gautier, Nerval critiques musicaux

Abstract

This article is the review of some critical articles of Stendhal, Gautier and Nerval which contain reports of operas, ballets and instrumental music concerts. The aim of this comparative analysis is to define the individual concepts of music and artist. The critics make their own ideal of music through the descriptions of the librettos, scenography and the abilities of the performers. The Stendhal’s remarks from Notes d’un Dilettante resulted from the idea of the modern beauty whereas the Gautier’s articles collected in Histoire de l’art dramatique… show the poet who is sensitive to the visual aspect of a performance and the critic who is open to the newness and dreaming of the harmony in art. Instead, in the Nerval’s press columns are visible the admiration for the music of the past age as well as the interest in the innovative schemes and the idea of the synthetic work which heralds the future art.

Artykuł zawiera przegląd wybranych artykułów krytycznych Stendhala, Gautiera i Nervala, obejmujących sprawozdania z przedstawień operowych i baletowych oraz koncertów muzyki instrumentalnej. Celem analizy porównawczej jest określenie indywidualnych koncepcji muzyki i artysty. Poprzez opisy librett, zdolności wykonawców czy scenografii krytycy tworzą własny ideał sztuki. Uwagi Stendhala z Notatek Dyletanta wynikają z koncepcji nowoczesnego piękna. Artykuły Gautiera zebrane w Historii sztuki dramatycznej… znamionują poetę wrażliwego na wizualną stronę przedstawienia oraz krytyka otwartego na nowości i marzącego o harmonii w sztuce. W felietonach prasowych Nervala widoczny jest podziw dla muzyki epok minionych z jednoczesnym zainteresowaniem nowatorskimi pomysłami i ideą dzieła syntetycznego, która zwiastuje sztukę przyszłości.