Diagnoza i terapia logopedyczna pacjenta w umiarkowanej fazie otępienia alzheimerowskiego – studium przypadku

Abstract

The subject of the article focuses on speech disorders in Alzheimer’s dementia. The article is a case study of an 86-year-old man –a charge of the Self-help Home for People with Alzheimer’s Disease in Lodz, Poland. The content of the publication was devoted to theoretical issues related to Alzheimer’s disease as well as detailed diagnosis and speech therapy of the examined patient. The description of the research results was preceded by a discussion of the research methodology used by the author. The aim of the publication was to present a qualitative analysis of speech disorders in a chosen patient with Alzheimer’s dementia, and to present the therapeutic procedure suggested by the author. The stage of patient’s dementia is at a moderate level. Language deficits can be observed primarily in terms of nomination, verbal fluency and narration. In other areas of linguistic functioning either no disorders can be identified or they are not significant. After the therapy, no significant worsening of language deficits can be observed, the progress of speech changes is slight. It is recommended to continue speech therapy according to specific rules indicated in the proposed therapeutic program.

Tematyka artykułu skupia się na zaburzeniach mowy w otępieniu alzheimerowskim. Stanowi studium przypadku 86-letniego mężczyzny – podopiecznego Środowiskowego Domu Samopomocy dla Osób z Chorobą Alzheimera w Łodzi. Treść publikacji poświęcona została zarówno zagadnieniom teoretycznym związanym z chorobą Alzheimera, jak i szczegółowej diagnozie oraz terapii logopedycznej badanego pacjenta. Opis wyników przeprowadzonych badań poprzedzony został omówieniem zastosowanej przez autorkę metodologii. Celem publikacji było przedstawienie jakościowej analizy zaburzeń mowy u wybranego pacjenta z otępieniem alzheimerowskim oraz zaprezentowanie sugerowanego przez autorkę postępowania terapeutycznego wobec chorego. Głębokość otępienia u badanego jest na poziomie umiarkowanym. Deficyty językowe uwidaczniają się przede wszystkim w zakresie nominacji, fluencji słownej oraz narracji. W pozostałych obszarach funkcjonowania językowego nie obserwuje się zaburzeń bądź są one niewielkie. Po odbytej terapii nie zauważa się u pacjenta istotnego pogłębienia deficytów językowych, progres zmian w zakresie mowy jest niewielki. Zaleca się kontynuowanie terapii logopedycznej według określonych reguł zawartych w proponowanym programie terapeutycznym.