| dc.description.abstract | Nawiedzany przez strach śmierci, ducha powszedniego, człowiek średhiowieczny
stoi rozdwojony między trwogą i namiętnością życia. Testament w takiej sytuacji
staje się całkiem naturalnie aktem niezbędnym. Jego przemiana z aktu prawnego
i prywatnego w temat literacki, który zaczyna się bujnie rozrastać jest nieoczekiwana,
ale dająca się objaśnić.
Biorąc za punkt wyjścia model gatunku Testament Franciszka Villona, poprzez
krótkie przypomnienie źródeł, autorka artykułu przechodzi do egzemplifikacyjnego
przeglądu utworów Pierre'a de Nesson, Jeana Molinat, Jehana Rćgnier oraz pięciu
innych tekstów ze zbioru poezji francuskiej XV i XVI wieku Montaiglona-Rotschilda,
aby na koniec objaśnić intencje satyryczne i parodystyczne wyżej wymienionych
przykładów odróżniając je od założeń „serio Pierre'a de Nesson.
Autorka podkreśla zasadniczą rolę dla tego gatunku Testamentu Franciszka
Villona, który to utwór często imitowano aż do formy plagiatu. | pl_PL |
