La apropiacíon de los géneros literarios por parte de las mujeres: la nnovela negra en la España contemporánea
Streszczenie
Większość literatury powstającej dawniej w Hiszpanii charakteryzowała się tym,
że piszące kobiety stanowiły jej margines. Kobiece pisarstwo zawsze było klasyfikowane
jako literatura „drugiej kategorii” oraz narracja, w której kobiety wyrażają swoją
frustrację. Po upadku dyktatury, po roku 1975 nastąpił boom kobiecej literatury, co
spowodowało wzrost kulturowej produkcji. Jednakże, odczuwalny był brak krytycznej
refleksji dotyczącej współczesnych hiszpańskich pisarek oraz obojętność środowiska
akademickiego wobec pisarek i ich twórczości. Prócz tego, hiszpańska pisarka Rosa
Montero potępiła hiszpańskich krytyków literackich za ich agresywne, seksistowskie,
uwłaczające, paternalistyczne nastawienie i wpływanie na pomijanie kobiet w antologiach,
encyklopediach i na uniwersytetach. Jak podkreśla socjolog Julio Iglesias de Usel
należało zmienić mentalność i zachowania stanowiące „niewidoczny patriarchat”, Wiele
kobiet ujawniało to w swoich artykułach i badaniach, na przykład, jak pisze Zatlin 'dla
wielu krytyków pisarki wciąż są „tradycyjnie niewidoczne”. Santos Alonso w swym
przeglądzie powieści czasów przejściowych omawia około trzydziestu utworów, ale wśród
nich tylko jedną powieść napisaną przez kobietę, Carmen Martin Gaite. Dwadzieścia lat
później, uczona Carmen de Urioste zauważa brak uwagi poświęconej literaturze
tworzonej przez kobiety na podstawie analizy jedenastu artykułów i prac napisanych
przez mężczyzn. W niniejszym artykule omawiam zagarnięcie przez kobiety takich gatunków,
jak kryminał i beletrystyka oraz brak krytycznej refleksji nad ich dziełami, mimo
tego, że są one znaczącą częścią hiszpańskiej literatury ostatnich trzydziestu lat.
Collections