| dc.description.abstract | Zasadniczym przedmiotem rozprawy są rozważania nad problematyką wojenną
w repertuarze sceny francuskiej podczas drugiej wojny światowej w latach 1940—
1945, w szczególności zaś zagadnienia okresu niemieckiej okupacji Francji, Mała
liczba sztuk osnutych na tym temacie jest naturalnie bezpośrednią konsekwencją
okupacji, z drugiej zaś strony tego rodzaju sztuki wymagają bardzo starannych
studiów, mających na celu wykazanie wpływu działania cenzury okupowanego
kraju.
Ostrzeżenia Giraudoux przed niebezpieczeństwem wrodzonego człowiekowi szaleństwa
i ujawniania skłonności do prowadzenia podstępnej walki są przedmiotem
obserwacji niejako wzdłuż jego sztuk, w bezpośrednim związku z bieżącą problematyką
utworów; podobnie niektóre sztuki Anouilha i Sartre'a rozpatruje się ze
stanowiska wpływu wywartego na nie przez dające się określić wydarzenia współczesne.
Jeśli elementy takie dadzą się wskazać, są odpowiednio interpretowane,
co ma częściowo miejsce u Sartre'a i w różnym nasileniu u Anouilha. Sztuki ich
traktowane są indywidualnie i rozpatrywane ze stanowiska ich własnych wartości,
wszakże zjawisko powrotu przeszłości umożliwiające faktyczne przekształcenie sensu
sztuki podlega odpowiedniej interpretacji uwzględniającej wszystkie owe towarzyszące
okoliczności.
Ostatnia rozpatrywana tutaj sztuka, mianowicie Tulon Jean-Richarda Blocha,
nie wystawiana we Francji przed 1945 r., stanowi jak gdyby „fresk” ruchu oporu
wymierzony przeciw kolaboracji i pod tym względem jest najbardziej typowa spośród
innych sztuk; fakt ów wpłynął na to, że sztuka, poświęcona czasowi wojny,
posługuje się słownictwem tamtych czasów, co w wysokim stopniu pozwała na
bardziej bezpośrednie przeżycie nastrojów epoki, niż ma to miejsce w innych
sztukach. | pl_PL |
